Küresel şirketlerde çalıştığım dönemlerde Avrupalı çalışma arkadaşlarım oldu. Farklı sektörlerden Türk şirketlerinde de çalıştım.

Türklerle yabancıların iş yapma şekilleri arasında temel bir iş fark var. 

Türkler ortaya çıkan krizlerin çözümünde oldukça başarılı. Kısa zaman içinde çözüm bekleyen bir soruna çok pratik ve zekice çözümler üretebiliyoruz. İş kuralları arasında kısa yollar bularak çözümleri hayata geçirebiliyoruz. 

Bu pratiklik yabancılarda yok. Kısa yollar üreterek çözümler üretmek, kuralların dışında farklı bir gözle bakmak onların kitabında yok. Var olan kurallarda esnemiyorlar. 

Onlar iyileştirmelerini, geliştirmelerini zamana yayıyorlar. Uzun soluklu çalışmalarla kafa yorup karar aldıktan sonra kurallarını değiştiriyorlar. Böyle olunca yaptıkları “iyileştirmeleri” standartlaştırıyorlar. Standartlaşmış kurallara da sadık kalıyorlar.

Türkler ise “kullan-at” çözümlerle sorunları aşarken yapılan iyileştirmeler standartlaşmıyor. Her sorunda çözümü tekrar buluyoruz. Halbuki çözümü stardartlaştırmış olsak, belki de o sorunu tekrar yaşamayacağız…