Bilenler bilir…

Topluluk önünde konuşma fobisi, ölüm korkusuna en yakın duygudur.

Benim de topluluk önünde konuşurken sesim titrer, ter basar, elimi kolumu koyacak yer bulamazdım.

- 240 kişilik ekibimle sıklıkla konuşmalar yapmam gerekiyordu ve her seferinde benzer duyguları yaşıyordum.

- Yenmem gerektiğine karar verdim. Kitaplar okudum, eğitimler aldım.

- Artık ne yapmam gerektiğini biliyordum ama bilmek yetmiyor, yapabilmek gerekti. Bunun için daha çok pratik yapmaya ihtiyacım vardı.

- Onlarca üniversiteye yazı yazdım; gelip öğrencilerinize konuşmalar yapayım diye. İlk davet Kocaeli Üniversitesi’nden, değerli Alparslan Fığlalı’dan geldi.

- Onu diğerleri izledi. Her konuşmamda kendimi daha iyi hissetmeye başladım. Aldığım geri bildirimler daha iyiye gidiyordu.

- Bir de baktım artık konuşmayı seviyorum, bu işi profesyonel olarak yapmaya karar verdim.

- İzgören Akademinin 5 haftalık eğitmen yetiştirme eğitimine katıldım. Sonunda yaptıkları sunum sınavı geçtim, eğitmenleri oldum.

- 5 sene boyunca hafta içi bağlı olduğum kurumda çalışırken hafta sonları eğitim ve seminerler verdim.

Son 2 yıla yakındır kendi kurduğum işimde sıklıkla bir çok farklı platformda, büyük kalabalıklara karşı, keyif alarak konuşuyorum.

Özetle fobim önce hobime, sonra işime dönüştü…